نیـاز من به حس تو مث نمـاز عاشقــاست
میگن حسـاب عاشقا از همه آدما جداست
وقتی تمـوم جــاده ها هم قدم تـو میشدن
هیشکی ترانه ای نگفت برای تو به غیر من
برای تو به غیر من
برای تو به غیر من
وقتی بـارون چشـم تو چشـم منم تــر میکنه
میریـزه روی گونــه هـا دردمــو بـدتــر میکنـه
هیچی نمیشه از تو گفت وقتی که تو خود تویی
اونی که من اسیرشم اون که رها شده تویی
اونی که من اسیرشم اون که رها شده تویی

نیـاز من به حس تـو مث نماز عاشقــاست
میگن حساب عاشقا از همه آدما جـداست
وقتی تموم جــاده ها هم قـدم تـو میشدن
هیشکی ترانه ای نگفت برای تو به غیر من

تماشا کن این لحظه هایی رو که ... دارن خیس میشن چشام رو به روت
نشستـم بگیــرم با این گریـــه هام ... جواب ســـوالام و از ایـن ســـکوت

ببیـن رو بـه روی تـــو زانـو زدم
نمی خوام با این غصه ها سر کنم
نشستم هم اینجا ببینم تـــو رو
ببینم تـــو رو بلکه باور کنم
با اینکه کنــارم نمی بینمت
با اینکه نمی خـوای چیزی بگـی
کنــــار تـــو آرامشــــی بــــا منــــه
که مشکوک میشم به وابستگی
.
.
.
سـرم روی این خـاک می مــونه
تـــا
نگــی تــوی گوشــم بخشیــدمت
شبیــه همـه لحظــه هایی شدی ... که هرشب تـو رویـــا می دیدمت

تو اون وَر دنیا باشی پشت ابرا باشی دوست دارم
من آرزومه دلت با من بمونه هی بگی بمون تو عشق مهربون من

کی جز مـن هواتو داره هوای گریه داره وقتی دوری تـو
کی مثل من برات می میـره همش دلـش می گیره وقتی دوری تـو

اما تو نموندی کاش می فهمدیم از اول عشق تو برای من نبود
واسه تو هر کاری کردم اما چاره چی ! دلت با من نبود

آروم آروم دوبـاره دل هـوای گریــه داره، بعــد رفـتـنـت
دلتنگتــم دوباره جونمـو می گیره عطـر پیرهنت

تــو نگو که خیال محاله
رفتنت واسه این دل تنها

یه سوال ِ بی جواب ِ
مث خواب ِ یه عذاب ِ

نمیــدونی چـه تیـره و تــاره
حال قلبی که از تــو و دوریت

بی قراره بی قراره
نگو دیره که نمیره

آخرین نفسـام ِ و بی تــو
دارم حس میکنم که میمیرم

لااقل بـزار این دم آخــر
از چشات همه چی رو بگیرم

توی ِ لحظه ی خستـه ی دلخوشی
که توی بی نفسی من و می کشی

کاش بهـم دل خستـم و پس بدی
یا به قلب یخی تــو نفس بدی

همه باورم و ترسم از اینه
که بیاد روبه روم و بشینه

غم و درد چشام و ببینه
بگه حال و روالش همینه

گاهی می گذرم از همه دوریم
مثــل قایقـی از دل دریــا

که یه لحظه چشاتــو ببندی
یــه لـحظه چشاتــو ببندی

بخندی
بخندی

تو حضـور مبهم پنجـره ها
روبــروم دیـوارای آجریـه
خورشید روشن فـردا مال تـو
سهــم مـن شبــای خاکستـریه
توی این دلـواپسـی های مـدام
جـز ترانـه های زخمـی چی دارم
وقتی حتـی تـو برام غریبــه ای
سر رو شونـه های بـارون می ذارم
اســم تــو بـرای مـن مقــدســه
تا نفـس تو سینه پر پر می زنـه
بـاورم کـن که فقـط بـاور تـو
می تـونه قفل قفـس رو بشکنـه
منـم و یه آسمـونه بی دریـغ
منم و یه کوره راه نا گزیر
ای ستـاره شبــای مشـرقی
پر پرواز من و ازم نگیر