از انتهای خیالت ،

تا به هر کجا که بروی،

باز هم به هم می رسیم !

زمین بیهوده گرد نیست ...

تقصیر من بود که سراغ سایه را از خورشید گرفتم ؛

و از وسعت دور دریا ...

سراغ قدم هایت را از راه هایی می گرفتم

که هرگز تو را
،
حتی به خواب عبور هم ندیده بودند ...!

تقصیر من بود که نامت را با عطر ستاره ها

بر بالش شب می نوشتم ، 

تا آسمان خواب هایم

بوی تورا داشته باشند ...

تقصیر من بود ...

که برای آمدنت فال میگرفتم !

نباید گره "خیال" را و "خاطره" را

از حقیقت تلخ روزمرگی ها باز میکردم

که رویای آفتابی تو

برای "یک عمر عاشقی"

کافی بود ...!

گاه یک سنجاقک

به تو دل میبدد

وتو هر روز سحر

می نشینی لب حوض تا بیاید از راه

از زخم پیچک نیلوفرها

روی موهای سرت بنشیند

یا که از قطره آب کف دستت بخورد

گاه یک سنجاقک

همه معنی یک زندگی است ...

ســــر زده بیــــــا …

کمــــــﮯ آشفتــــگی بــــد نـیست …

آن وقــــــت …

تکــــــاندن  شانــــــه هاﮮ ِ پُـر غُـبــــــار

و مُرتب کردن  موهــــــاﮮ ِ پریـشــــــانت ،

بهانـــــــﮧ اﮮ مـﮯشود براﮮ ِ زندگـــــــﮯ . . .

وقتی آمد ؛

من از پرنده سخن گفتم ...

و یک فصل باران ،

که دلم برایشان تنگ شده بود

امروز من !

زیر باران ،

برای همه ی پرنده ها

گریه کردم ...!

تمام دنیا هم که جمع شوند و

دور تا دورم را بگیرند ...

باز هم تنهای تنهایم ،

باز هم جای خالی حضور زیبایت را حس خواهم کرد !

دلم سوگند خورده است ؛

که هیچ نگاهی جز نگاه همیشه آشنای تو

لمسش نکند و

به لرزه اش نیندازد ... هرگز ...

                     از تو دلگیر نیستم ؛

               از دلم دلگیرم ...

          که نبودنت را ،

                     صبورانه تحمل می کند ...!

زن که بـاشـے …
عـاشـق شـوے “چـشـم سـفـیـد” خـطـابـَت مـے کـنـنـد !
راسـت مـے گـویـنـد ...

چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه...
“تـو” ...
مـُسـافـر هـیـچـکـدام نـبـودے

چشم هایت را بستی ...!

من هنوز زیر بوته های انتظار نشسته ام؛

بیا ،

رد پاهایم را بگیر

و تا در خاطرات نیلوفری ام

گم نشده ام ،

مرا پیدا کن ...

بی تو ؛

ستاره های نادم ،

هنوز هم دلگیرند ...

و از سبکبالی خورشید ،

تا مرز کهکشان نغمه سرایی می کنند.

اما تو انسجام منی که بی تو ؛

گلاویز هراسناکی شبم ...!

       دلتنگ است ...

             کسی که ،

             برایش بهانه شده ای

             تا از دنیای خواب ؛

       ستاره ای بردارد ...!

ته فنجان قهوه ام ؛

عکس کفش های توست ...!

فقط نمی دانم ...

می آیی

یا

می روی ؟!!! ...

دلم ...!

براي روزهاي با هم بودنمان تنگ شده؛

براي تو که نه ,

       ولي براي " مواظب خودت باش " شنيدن تنگ شده

براي تو که نه ,

       ولي براي نگاهي که تا پيچ سر کوچه تعقيبم مي کرد تنگ شده

براي تو که نه ,

       ولي براي دلي که نگرانم مي شد تنگ شده

راستش براي اين ها که نه, 

       ولي براي خودت ,

                     دلم خيلي تنگ شده...

تو آمدی و پاییز بهار شد

و سرود رسیدنت را آرام آرام به زمزمه نشست.

من تنها به کوچ اندیشیم

به تنهایی

و عاشقانه نوشتم تا بعد از این هم بنویسم

و در دل لحظه های زیبایم ،

در خلوت تنهایی های بی رنگ و فرو رفته ام

و در سکوت تاریخی خیابان های خلوت

و لبریز از رد پای شب

عشق را زیر لب زمزمه کنم

تا حتی پرنده های خیس از باران بدانند

که تا همیشه عاشق خواهم ماند

          پاک ترین هوای دنیا ...

               متعلق به لحظه ای است که ،

                    دلمان

          هوای هم را می کند ...!

        چه خوش خیال است ...!

        فاصله را می گویم ؛

        به گمانش تو را از من دور کرده ...

        نمی داند ،

        تو جایت امن است !

        این جا

        * میان دلم * ...!

                            این بار ،

          تو بگو که * دوستت دارم * ...!

          نترس ؛

          آسمان را گرفته ام

          که به زمین نیاید ...!

                                 یاد تو ،

                             *** پرچم صلحی *** است ...

                                      میان شورش

                                              این همه فکر ... !

 احتیاج به مستی نیست ...!

یک استکان چای هم ،

دیوانه ام می کند ...

وقتی میزبان ،

 چشمان تو باشد ...!

                  کلید را زیر همان گلدان همیشگی گذاشتم ...

                                               خیالت اگر آمد ،

                                      پشت در نمی ماند ...!

عشق ...

چیز عجیبی نیست ...!

 همین است ،

 که تودلت بگیرد

و

من نفسم...!

                                            نه چتر با خود داشتی ...

                                   نه روزنامه ،

                                             نه چمدان ...!

                                   عاشقت شدم

                         از کجا باید می دانستم مسافری ...؟!

شجاعت می خواهد ...

وفادار احساسی باشی

که می دانی ،

روزی شکست می دهد ...

نفس های دلت را ...!

سر به هوا نیستم  

اما همیشه چشم به آسمان دارم.

حال عجیبی ست

دیدن همان آسمان که شاید تو

دقایقی پیش به آن نگاه کرده ای...!

چقدر باید بگذرد ... 

تا من در مرور خاطراتم،

وقتی از کنار تو رد میشوم

تنم نلرزد، بغضم نگیرد...!!!

زیبا ترین سمفونی دنیا ،

شب ها بر روی شاخ های

درختان باغ مجاور نواخته می شود

هنگامی که جیر جیرک ها

آواز عاشقانه شان را

عاشقانه برای ماه

سر می دهند

و ماه بی پروا

نور جیوه گون اش را

شاباش آواز جیر جیرک ها

می کند ...

بوی نم گرفته تن تنهائی ام ....

باز آ و گردگیری كن دنیایم را كه

من بسی چشم به راه توام در این بهار ...

بند کفش هایت را ببند

به خنده گدای سر کوچه لبخند بزن

با گنجشک ها هم آوا شو ...

آنگاه خواهی فهمید ،

معنای روزنه نوری را

که می رود داخل اتاق

از لا به لای شیشه شکسته پنجره...

تمــــام خاطره ها

به "تـــو " ختم میشود

در چهارراه یـــاد

ایستــــاده ای . . . !

در توالی سکوت تو ٬ 

در تداوم نبودنت ٬ 

رد پای آشنایی از صدای تو ٬ 

در میان حجم خاطرم هنوز زنده است ٬ 

هنوز می تپد و باورش نمیشود که نیستی 

که رفته ای ٬ 

کجا نوشته اند؟ 

عشق 

 این چنین میان مرز سایه هاست؟ 

این چنین پر از هجوم فاصله !

در تقابل میان آب و تشنگی ٬

تقابل میان درد و زندگی 

کجا نوشته اند؟ ...

گاهی دلمـ ازهر چه آدمـ است می گیرد...!

گاهی دلمـ دو کلمه حرف مهربانانه می خواهد...!

نه به شکل دوستت دارم و یا نه بـه شکل بی تو می میرمـــ...!

ساده شاید ، مثل دلتنگ نباش... فردا روز دیگری ست ... !

نگران دلتنگی هایم نباش

          اینجا اگر سیل هم بیاید هیچ سکوتی شکسته نمی شود

                    و هیچ بغضی،در فریاد نمی ترکد

اینجا به ظاهر آرام است و هیچ تلاطمی رودخانه را به هم نمی ریزد

          و هیچ صدایی گوش را نمی آزارد

                    پس

بیا و کنارم بنشین بی آنکه نگران دلتنگی هایم باشی ...

عشق را چگونه می توان نوشت ... ؟

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه

 
 که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت 

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است 

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواند 

من تو را 

 او را 

!!! کسی را دوست می دارم

من ترانه هایم را قاب می کنم...

با سنجاق تنهاییم ؛

به گوشه ای می آویزم ،

تا تو بخوانی...

اگر خواندی ،

فقط لبخند بزن...

لبخند تو ؛

هر لحظه اش ، یک عمر سرزندگیست...

تو فقط بخند...

برای من ،

ایـن تمــام زنــدگیــست...

هر چه می روم ...

با گمان رد گام های تو گم نمی شود ...!

راستی ... در میان این همه اگر ،

تو چقدر بایدی ؟!!!

هنوز هم دلم تنگ مے شود

برای محض حرف زدـــــنت

و براے تکیه کلامهایـــت

که نمے دانستی

فقط کـــلام تو نبود

من هم به آنها ...

تکـــیه داده بودمـــــ!

امـروز با همه ی دنـیا قهرم ...

امـا تـو صدایم کــن، بـرمـی گـردم ...

سادگـی کودکانـه ام را مـی بینـی ؟!

نگران نباش، " حـال من خوب اســت "  

بــزرگ شده ام... 

 
دیگر آنقدر کــوچک نیستـم که در دلتنگی هایم گم شوم...!

آمـوختــه ام،

که این فاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش "زندگی ست"

 
... آمــوختــه ام،

که دیگــر دلم برای "نبــودنـت" تنگ نشــــود.

راستی،

دروغ گفتن را نیز، خوب یاد گرفتـه ام...!

"حال مـــن خوب اســت" ... خوبِ خوب...

خوابید ؛

بدون شب بخیر ...

شاید می دانست ،

بدون او

هیچ ساعتی از زندگی ام بخیر نیست ...!

در جامه ی سپیده ی خویش بیدار است ...

کار سختیست دوست نداشتن تو ...

باید برای خودم،

کار دیگری دست و پا کنم!!!

حس سفید و خاکستری شدن اینجا!

نشانه ی دوباره جوانه زدن است.

چند سطر آبی می شوم،

چند سطر سفید،

و گاهی خاکستری...

از من فاصله بگیر !

هر بار که به من نزدیک می شوی

باور می کنم هنوز می شود زندگی را دوست داشت..

از من فاصله بگیر !

من خسته ام از این امیدهای کوتاه ...

کوتاه و عاشقانه ...

احتیاج به مستی نیست ...!

یک استکان چای هم دیوانه ام می کند،

وقتی میزبان چشمان تو باشد ...!

نبودنت را دارم با ساعت شنی اندازه می گیرم ...

یک صحرا گذشته است ...!!!

دور باش اما نزدیک!

من از نزدیک بودن های دور می ترسم ...

کلید را زیر همان گلدان همیشگی گذاشتم ...

خیالت اگر آمد پشت در نمی ماند ...!

گاهی خدا درها را می بندد و پیجره ها را قفل می زند ...

زیباست اگر فکر کنیم بیرون طوفان است ...